Historie: Raad deed niets met verzoeken

De discussie of de politiek luistert naar de inwoner is niet nieuw, maar van alle tijden. Zo’n 120 jaar geleden, in 1904, legde de meerderheid van de gemeenteraad dringende verzoeken van inwoners van de Stationslaan (toen nog Stationsweg) om iets te doen aan de onhoudbare toestand waarin deze weg zich bevond, naast zich neer. 

Dick Baas

Er was op 17 december 1903 een brief binnengekomen vergezeld van honderd handtekeningen. “Ondergetekenden, allen inwoners van het dorp Nunspeet, komen beleefdelijk tot U, om U te wijzen op den zeer dessolaten toestand waarin zich bevindt de grindweg van de hoek des dorps tot aan het station. Terwijl die drukke verkeersweg des zomers door het stof voor de bewoners en wandelaars tot grooten last en ongezond is, is hij in het voor- en najaar geregeld een modderpoel. Deze toestand is onhoudbaar en schadelijk, weshalve wij U, Edelachtbare Heeren, beleefd, doch ernstig en dringend verzoeken afdoende middelen te beramen, opdat wij een weg als belastingbetalende burgers mogen verkrijgen.”
De eerste handtekening was van H.J. Buitenhuis (wonend aan de Stationslaan), maar er staan ook namen op van de kunstschilder Jan van Vuuren, F.A. Molijn, dr. Schut, notaris Hoffmann en de dominees  Op ‘t Holt (Ger) en Doornveld (Herv).

Raad tegen bestrating

Op vrijdag 4 maart 1904 werd de brief in de raad behandeld. Burgemeester Schuurbeque Boeije had met de Nunspeetse raadsleden en twee deskundigen de wijze van verbetering onderzocht en de burgemeester deed het voorstel de weg tot een breedte van drie meter te bestraten. Dat zou ongeveer 5000 gulden kosten. Dat was wel op te brengen.
Wethouder Van Olst was echter een voorstander van begrinding. Het voorstel van de burgemeester werd met 9 tegen 3 stemmen verworpen.

Een maand later, op woensdag 6 april 1904, moest de raad weer twee brieven bespreken. Een van de heer Gaijmans (Stationslaan 32) met 92 medeondertekenaars en een brief van dominee Op ‘t Holt met 106 handtekeningen. “Ondergetekenden, allen belastingbetalende burgers van Nunspeet, wenden zich nogmaals eerbiedig tot U ten einde hun grote en schokkende teleurstelling uit te drukken over het raadsbesluit 4 Maart.”
De burgemeester bleef bij zijn bestratingsplan, de raadsleden hadden geen behoefte er iets over te zeggen, dus werden de verzoeken met negen tegen drie stemmen weer afgewezen.

Bestrating toch gelukt

Op 28 november 1904 moest de raad zich buigen over een verzoek om op het laatste deel van weg ook bomen te planten. De vraag was of dit wel zo goed was voor het opdrogen van de weg.
De stemmen staakten 6 tegen 6 (1 lid was afwezig). Op 22 december ging het goed. Akkoord met 8 tegen 4. De burgemeester greep zijn kans om nogmaals over de bestrating te praten.
Er was een dikke laag leem en grind opgebracht, maar het bleef een modderpoel.
Hij had nu succes: met 7 tegen 5 stemmen werd tot bestrating besloten. Kosten: 5327,35 gulden. De begroting was dus overschreden.