Achter de voordeur (2)

Een aantal weken terug schreef ik een column over een vrijwilliger en een stagiair van onze organisatie. Het ging over privacy en huisvrede achter de voordeur. Later hoorde ik, vooral van collega’s, dat men niet alles in de column had kunnen waarderen. Met name het woordje ‘onbehouwen’, wat ik gebruikte om de actie van ons personeel te typeren. En ik zei sorry voor alle keren dat onze stagiair op mensen hun tenen zou hebben getrapt. Dat suggereert dat hij dat veel vaker deed, terwijl daar eigenlijk geen sprake van is. Dat deed onze naam toch geen goed?

Voor mij betekent ‘onbehouwen’ niets meer dan een beetje ruw of lomp. Er zijn echter mensen die het vertalen als onbeschoft. Dat is inderdaad niet best. Om het dan maar gelijk recht te zetten, ik ben enorm trots op mijn team en in het bijzonder op de stagiair in kwestie. Hij heeft een 9 voor zijn stage gekregen! Hij is verre van onbeschoft. Eigenlijk het tegenovergestelde, en een hele goede en gewaardeerde kracht. Iemand die enorm graag wil leren. Echt een kei! Ik weet zeker dat hij niemand op zijn tenen trapt, zelfs de vrijwilliger van de vorige column ervoer dat niet zo. Ik overdreef eigenlijk gewoon te veel. Maar, tegelijkertijd vind ik het niet zo erg dat ik soms wat lomp overkom. Niet onbeschoft, maar wel eerlijk, open en recht op mijn doel af. Zijn dat misschien mijn Veluwse boeren-wortels? 

Het hele punt van mijn eerdere column was dat ik wilde laten weten dat er veel achter de voordeuren van mensen kan spelen, zonder dat we er oog voor hebben. Er is zoveel verdriet, eenzaamheid, armoede, gebrek aan kennis en vaardigheden, gelegenheid om je te ontwikkelen of gewoon jezelf te zijn, ook in het mooie Nunspeet. Daar moeten meer mensen bewust van worden, in mijn ogen, en daar ging het mij om. Ik heb het dan liever dat ik een fout moet toegeven die ik maak in een poging iets goed te doen, dan dat ik helemaal niets doe. Doet dat onze naam dan goed?

Uiteindelijk wil ik het goede zoeken voor de Nunspeetse samenleving. Ik zou willen dat er meer vrijheid en ruimte komt voor leiders en organisaties in Nunspeet om vanuit ditzelfde verlangen fouten te maken, zolang er goede feedback kan zijn en waar nodig excuses gemaakt. Zo heb ik ook sorry gezegd tegen mijn stagiair, want ik snap echt wel dat het niet handig was hoe ik het voorbeeld verwoordde. En sorry aan alle lezers die zich eraan geërgerd hebben. Ik zal er van leren en doorgaan om het goede proberen te doen.

Egbert Ribberink