Insect en toerist: de paden op, de lanen in

Vanaf het Transferium, De Poort van de Veluwe, leiden wegen naar het vogelrijke Randmeer, verkoelende bossen, bordeauxrode heide, spiegelende vennen en blinkende beken. Echter, bij het spoor treft mij, waar Joris stond, een kale troosteloosheid: Ik mis het vertrouwde beeld van de op rij staande karakteristieke bomen, afgetekend tegen de dagende zon, tussen voedselrijke onderbegroeiïng op humusrijke grond.

Een libelle draait rondjes totdat ze geëmotioneerd haar poging staakt om via de decennia oude veilige vlieglijnen naar het Gemeentebos te gaan. Voor haar en duizend andere insecten is er, met achterlating van de aan de dood overgeleverde larven, geen weg terug.

Op het terras van het Stationshuisje, bestel ik koffie en troostgebak. Plotseling word ik de prachtige libelle weer gewaar, ze hangt stil als een helikopter in de lucht en kijkt me met grote indringende ogen secondenlang aan. Ze zwenkt lichtjes heen en weer om vervolgens naar de Elspeterweg te vliegen. Daar blijft ze even, bedroefd om het verlies aan veilige leefruimte, om vervolgens onverrichterzake terug te keren naar het Transferium: ik begrijp haar pijn én de gevolgen voor de bestuiving van vlinderlinten, bloemrijke bermen en voedselgewassen, insecten zijn broodnodig.

De toerist die veilig over wandel- en fietspaden vanaf het Transferium het gezellige centrum, het museum en de Eibertjesmarkt wil bezoeken, kan gelukkig gebruik maken van veilige routes.

Verantwoordelijk voor de bescherming van het insect en veiligheid voor de toerist

Anders is dat voor de argeloze toerist, in het buitengebied op weg naar het Randmeer, of op de Plesmanlaan vanaf het Transferium naar de Zandenplas, die geen gevaar vermoedt, maar wordt geconfronteerd met onveilige situaties door het achteropkomend snelverkeer, omdat wandel- en fietspaden ontbreken.

Wie plannen maakt is ook na de uitvoering verantwoordelijk voor de bescherming van het insect en veiligheid voor de toerist; de paden op, de lanen in.

Hans Tijmes