Column Sandra Bonestroo: Noaberschap

De commissievergadering Ruimte & Wonen ging onlangs over het voorstel om een biogasinstallatie voor het opwekken van groene stroom uit allerlei afval aan de Kolmansweg te bouwen. De burgerparticipatie waar het raadsbrede akkoord met de titel ‘Samen meer voor elkaar’ prat op gaat was er totaal niet. Stank-, geluids-, verkeers-, ongedierteoverlast wel. Insprekers kwamen met goed onderbouwde argumenten en een alternatieve oplossing.

Verantwoordelijk wethouder van de SGP zag zijn plannen in duigen vallen. Woedend beschuldigde hij de CU en Gemeentebelang van stemmingmakerij. Hier gebeurde iets interessants. De wethouder stapte in de dramadriehoek, in de rol van slachtoffer én van aanklager. De dramadriehoek gaat over weinig tot geen verantwoording nemen. En dat laatste nam de wethouder niet. Wij, mensen, vinden het makkelijk om eigenaarschap te nemen voor de positieve dingen in het leven. Voor de negatieve dingen is dit lastig. Die gooien we het liefst over de schutting naar een ander. Maar zolang wij met een vinger naar de ander wijzen, wijzen er nog steeds drie vingers naar onszelf.

Het mooie aan deze situatie was dat binnen een week tijd massaal de verbinding met (on)bekenden met hetzelfde doel; ‘geen biogasinstallatie’ tot stand kwam. Een van de insprekers verwoordde het daags na het terugtrekken van het raadsvoorstel, als volgt. Het raakte mij diep in mijn hart en beschreef precies mijn gevoel:

“Wat een mooie week beleefd, niet om het onderwerp biogas maar de kracht van NOABERSCHAP (nabuurschap). In een hectische wereld van individualisme, polarisering, afgunst etc. hebben we elkaar gevonden in een moderne manier van noaberschap. Dit maakt mij, maar wellicht vele anderen trots dat we nog in zo’n buurtschap mogen leven, wonen, en werken. Laten we zuinig zijn op deze ouderwetse eigenschappen van sociale controle en bereidheid om er voor elkaar te kunnen zijn en iets te betekenen voor elkaar. Dit is de kracht van een mooie samenleving waarin ieder met respect en ongeacht overtuigingen met elkaar kan samenleven.”

Wat ik hier zag gebeuren was de winnaarsdriehoek, waarbij mensen zich vrij en gemotiveerd voelen om samen met de ander iets te creëren dat van betekenis is. Ieder brengt zijn eigen unieke kwaliteiten en talenten in. Waarbij wederzijdse betrokkenheid zich vertaalt in noaberschap.