Nunspeet heeft groot hart voor Oekraïners: ‘Sleutelen aan iets waar je geen ervaring mee hebt’

Nunspeet Biedt Onderdak heeft de gemeente laten weten dat ze bereid is om ook in 2023 de belangrijke uitvoerende rol in de opvang van Oekraïners voor haar rekening te nemen. Voor het college een pak van het hart, want het loopt allemaal op rolletjes. Als coördinator heeft Erik de Weerd er een flinke taak aan, maar hij geeft onmiddellijk de credits aan alle vrijwilligers, dat zijn er al met al tegen de tweehonderd, die in grote of kleine mate hun medewerking verlenen.

Er staat nu zoiets als een geoliede machine, die de gestructureerde opvang van 200 ontheemden regelt. Erik werd voor in dit jaar tijdens een terugvlucht van Siërra Leone door ds. A. Schot van de Gereformeerde Gemeente met de noden van Oekraïnse vluchtelingen geconfronteerd.

“Van een dutje doen kwam het niet meer. We moesten bij thuiskomst onmiddellijk aan de bak om voor veertig mensen opvang te regelen. Eigenaar Frens van hotel De Hoeve stelde spontaan voor een aantal weken ruimte beschikbaar. We zijn op zaterdagmorgen begonnen met organiseren; ’s avonds kwam de groep al aan. Deze groep is nu al zes maanden bijeen in een aangepaste ruimte bij Mudde Kok aan de Oosteinderweg. Dezelfde week bereikten ons nieuwe verzoeken. Toen werd contact gelegd met dominee Gert de Kok uit Hulshorst, die met zijn netwerk in geen tijd 150 bedden regelde. Wij hadden de vluchtelingen en hij de bedden. De Gereformeerde Gemeente Elspeet hielp mee en er waren verschillende initiatieven van particulieren. Burgemeester Breunis de Weerd vroeg om er één organisatie van te maken. Dat werd Nunspeet Biedt Onderdak, een naam die dominee De Kok al had bedacht. De Gereformeerde Gemeente Nunspeet bood financiële noodhulp, waarmee de primaire kosten konden worden gedeclareerd. Ondernemers en vele particulieren boden eveneens hulp en Elspeet droeg bij via het diaconaal platform in die plaats. De Voedselbank liet zich ook niet onbetuigd. Er vormde zich een kerngroep van negen mensen die diverse activiteiten aanstuurden. De kracht van de (interkerkelijke) samenleving was bijzonder groot. Was het toen nog Privé Opvang Oekraïners (POO), later werd de inbreng voor het leveren van woonvoorzieningen van de gemeente sprekender via GOO (GemeentelijkeOpvang Oekraïners). De uitvoering is in onze handen gelegd.”

Erik de Weerd gaat verder: “Je sleutelt aan iets waar je totaal geen ervaring mee hebt. De gemeente moest voor 250 mensen burgerservicenummers regelen. Onze gasten spreken geen Duits of Engels. Gelukkig waren er apps beschikbaar die het communiceren wat vergemakkelijken. De eenheden bestaan uit moeders met kinderen; de mannen vechten of maken zich op een andere manier verdienstelijk in hun land. We hebben overal expertise vandaan gehaald, want veiligheid staat voorop. Je brengt geen ontheemde vrouw met kind onder bij een alleenstaande man of visa versa; er ligt een preventieve verantwoordelijkheid. Je inspecteert onderkomens, geen mensen in ‘kippenhokken’, je hebt te maken met vervoer,kleding, voeding, een veelheid aan vragen. Dankzij een welwillende opdrachtgever en de Gereformeerde Gemeente kan ik mijn rol flexibel vervullen. Je hebt incidenteel een opstootje, maar dat is een dissonant die iedere samenleving treft. Ik leer hier veel van. Ons werk hier trekt de aandacht wat ertoe leidt dat mensen spontaan op de stoep staan. Er is een wachtlijst en je ontkomt er niet aan om soms naar de algemene opvang te verwijzen. De financiering ligt nu bij de overheid. In de beginperiode hebbende kerken veel geld beschikbaar gesteld en liet de samenleving zich van de beste kant zien.”

Waar loop je zoal tegenaan?

“Neem het onderwijs. Dat vindt plaats in een schakelklas bij Veluvine, bij de Morgenster en wat de kleuters betreft in reguliere kleuterklassen met de focus gericht op het leren van de Nederlandse taal. Niemand weet hoe lang de mensen blijven. De wens om terug te keren is danig bekoeld door de jongste bombardementen. Inmiddels zijn er 55 buddy’s aan het werk die het aanspreekpunt vormen. Als die er niet uitkomen wenden ze zich tot één van de negen mensen van de kerngroep. Zelf heb ik iedere week ambtelijk contact met de gemeente Nunspeet en eens in de veertien dagen neem ik de gang van zaken met de burgemeester door.

In gesprekken blijkt dat de Oekraïners van het bestaan van de Bible Belt afweten. Velen zien hierin de leiding van Goden en vinden zo de warme opvang verklaard. Dat maakt je er trots op en dankbaar om deel uitte maken van deze omgeving.”

Dick van der Veen