Trainer Lucas Hoekman (vv Nunspeet): ‘Niet minder dan periodetitel’

Lucas Hoekman verstopt zich niet. “Ik houd vast aan het doel dat we samen hebben gesteld en dat is het behalen van een periodetitel.” Dat zou genoegdoening geven aan wat trainer en spelers van vv Nunspeet vorig seizoen op miraculeuze wijze door de vingers glipte.

Dick van der Veen

Hoewel hij recent te kennen gaf om het na dit seizoen wat kalmer aan te willen doen (’mijn vrouw heeft lang gewacht met aan de bel te trekken’) is hij daar allerminst mee bezig. “We moeten nog veertien wedstrijden, leven van week tot week. De groep wordt na een rommelig begin van dit seizoen steeds fitter, spelers komen terug van langdurige blessures en ik zie de komende maanden met veel optimisme tegemoet.”

Doordat aan het begin van de competitie soms maar twaalf van de negentien veldspelers beschikbaar waren en het ontbrak aan enkele sturende routiniers, worden veel punten gemorst. Hoekman: “Marnix Tissingh en Bram van de Worp zijn er vanaf het begin niet. Ik heb goede hoop dat Marnix deze competitie nog een aantal wedstrijden de wei in kan en Bram sluit waarschijnlijk in februari aan. Het zat ons met blessures die op de training ontstonden zoals verkeerd landen, kwetsbare achillespezen en dat soort zaken. Tegen de elftallen boven ons hebben we maar zes punten verspeeld. Juist tegen de teams onderin het rechter rijtje lieten we het liggen. We hebben een jonge selectie, die gemiddeld een jaar of vier, vijf minder jaren op de teller heeft dan onze tegenstanders. Als de routine ontbreekt, is de formatie bij vlagen te jong. Jammer dat we bij HBOK in de slotfase een voorsprong weggaven, want dat kostte de koppositie in de tweede periode. Weet je, die clubs in het westen hebben een bredere keuze. Ze beschikken allemaal over twee, drie spelers van de buitencategorie. Wij moeten het hebben van de teamprestatie. Overigens hebben we in onze selectie ook enkele talenten die over een paar jaar ook van doorslaggevende betekenis kunnen zijn.”

Lucas Hoekman ontkent niet dat Nunspeet een speciaal plekje in zijn hart heeft. Hij behoedde de vereniging als interim in 2011 voor degradatie uit de hoofdklasse en herhaalde dat kunstje in 2019, toen het afglijden uit de eerste klasse zich aftekende. Vorig seizoen werd afgesloten met een twee plek. “We beschikken over een leergierige groep, die veel energie en power uitstraalt. Er wordt hard gewerkt. Er zijn zeven, acht ploegen aan elkaar gewaagd. We moeten de zogeheten mindere tegenstanders even serieus benaderen als de favorieten. Op die manier kunnen en zullen we onszelf belonen. Ik zit sinds 1968 in de voetballerij. Heb ook goede herinneringen aan Staphorst, Flevo Boys en VSCO61, waarmee ik nota bene in Nunspeet promoveerde. Zoals gezegd zet ik het afscheid bij geel en blauw ver van me af. Ik heb het hier naar mijn zin met spelers, staf en bestuur.
En als ik dan toch even vooruit kijk. Straks lekker met een paar vrienden naar een mooie wedstrijd in de regio en de duels na afloop analyseren. Uiteraard zal ik zo af en toe hier mijn gezicht laten zien, want er zijn banden voor het leven gesmeed.”