Hulshorst zet belangrijke stap richting handhaving

Door de 0-3 zege op ZVV56 in Apeldoorn zet Hulshorst een belangrijke stap richting handhaving. Een verdiende overwinning op grond van een prima eerste helft. Zoals vele ploegen moet Hulshorst in gierende spanning de klus in de afsluitende twee duels zien te klaren.

Dick van der Veen

De brigade van William van den Hul begint scherp aan de wedstrijd. Na welgeteld 48 seconden ligt de bal in het net als een verdediger van ZVV een strakke inzet van Marcel ten Have achter zijn eigen keeper kopt. Krijn Eckhardt sprint vervolgens op een diepe pass de keeper er uit, scoort uit een moeilijke hoek waarbij hij een salto over de afrastering maakt, maar na een korte blessurebehandeling verder kan.

Nog voor rust knalt Xander Vis met een striemende kogel van buiten de zestien de derde er in. In het tweede bedrijf komt ZVV wat meer in het stuk voor zonder uitgespeelde kansen af te dwingen. De verdediging van Hulshorst staat deze competitie als een huis.

Van den Hul spoort in die fase zijn ploeg aan om wat minder voor eigen succes te gaan wanneer individuele acties te lang worden doorgevoerd. “Ik ben een perfectionist, begrijp ook dat iedereen een graantje mee wil pikken, maar ben trots op de collectieve prestatie.

Deze tegenstander heeft veel ploegen in de bovenste helft van de ranglijst verrast. Ja, ik weet dat het doelgemiddelde een rol kan spelen. Ben niet zo met statistieken bezig. Mijn team was goed aan de bal, voerde opdrachten uit.” Als het publiek in de kantine verdwijnt en de tegenstander in de kleedkamer zit neemt de coach op het veld met zijn manschappen de wedstrijd door. Ze hebben bij Hulshorst geen geheimen en kunnen elkaar de waarheid vertellen zonder dat er iets blijft hangen. Het kan dit keer kort, want er is gepresteerd.

Dan toch de blik op de finale. “Weet je, in de dug out laat ik me horen. Leef ik fel mee. Na afloop kan ik snel relativeren. De winst vandaag is een cadeautje voor onze grensrechter die een dochtertje heeft gekregen.

Dat is tekenend voor het karakter van deze vereniging en deze spelersgroep. Ik ga mijn vierde seizoen in. Dat is voor een trainer bepaald niet alledaags. Het kan alleen wanneer er een goede wisselwerking is. Illustratief voor de wijze waarop we met elkaar omgaan. Er zit een goede kop op dit team.” 

Opvallend inderdaad, want meestal pakt het anders uit als een vlaggenschip voor het tweede achtereenvolgende seizoen sportief gezien het gevaar loopt om te kapseizen.

Daar heeft Van den Hul dan wel weer een antwoord op. “Zes ploegen laten degraderen is buiten proportie. Niet te rechtvaardigen ook tegen de minder strakke degradatie in de hogere klassen.” Hulshorst weet wat het te doen staat. Winnen van het al gedegradeerde Prins Bernhard en in de laatste wedstrijd thuis van Veluwse Boys dat een riant uitzicht heeft op de derde periode. Echter, die prijs en ook die van WZC Wapenveld gaat bij de vuilnis als de ploegen in de mand van het onderste zes terecht komen.