Omwonenden stappen naar de rechter, maar die stelt gemeente Nunspeet in het gelijk

De gemeente Nunspeet is in het gelijk gesteld in twee zaken waarin omwonenden van het landgoed De Grote Bunte naar de rechter waren gestapt. Het betreft de vergunning die door het college van burgemeester en wethouders was afgegeven voor de tijdelijke huisvesting van arbeidsmigranten en de vergunning die is afgegeven voor de realisering van de woonzorgvoorziening.

Wijnand Kooijmans

In het beroep tegen de huisvesting van arbeidsmigranten worden de omwonenden in het gelijk gesteld omdat de gemeente een fout heeft gemaakt in de voorwaarden. Het opvangen van arbeidsmigranten was echter wel toegestaan, zo oordeelt de rechter. Het college is in de fout gegaan door in de voorschriften op te nemen dat het huisvesten van huishoudens/gezinnen met kinderen niet is toegestaan. Dit voorschrift is door de rechtbank vernietigd. De fout betekent wel dat de gemeente de proceskosten van het beroep moet vergoeden.

De rechtbank is van mening dat de gemeente het besluit voor tijdelijke huisvesting van arbeidsmigranten op goede gronden heeft genomen. Volgens de uitspraak is er geen sprake van een onevenredige inbreuk op het woon- en leefklimaat van de omwonenden die bezwaar hebben aangetekend. Ook is de rechtbank van mening dat de inhoud van het huishoudelijke reglement duidelijk en kenbaar is. Mede omdat deze onderdeel uitmaakt van de verleende vergunning. Ook is de rechtbank niet gebleken dat de voorschriften niet uitvoerbaar en daarmee niet handhaafbaar zijn. De rechtbank vindt ook dat het college voldoende heeft gemotiveerd waarom geen vergunning voor de activiteit ‘handelen met gevolgen voor de beschermde monumenten’ niet is vereist. De omwonenden waren bang dat het landhuis uit zou worden geleefd door de arbeidsmigranten.

Ten aanzien van de vergunning voor de realisering van de woonzorgvoorziening concludeert de rechtbank dat deze aanvraag los staat van de eerder verleende vergunning voor het huisvesten van arbeidsmigranten. Dat de aanvraag afwijkt van een eerder ingediend principe-verzoek is mogelijk, zo oordeelt de rechtbank.

De rechtbank oordeelt dat het college voldoende heeft aangetoond dat het bouwplan in overeenstemming is met de omgevingsvisie Gaaf Gelderland. Onder meer omdat het plan aantoont dat er sprake is van een concrete plaatselijke vraag. Ook voldoet het plan aan de Omgevingsvisie Nunspeet 2030 omdat door het verbouw- en restauratieplan de locatie wordt behoed voor verdere verwaarlozing waardoor de historische gebouwen bewaard kunnen blijven voor de toekomst.

Het college heeft zich volgens de rechtbank zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat er geen sprake is van een onevenredige inbreuk op de privacy en uitzicht van de eisers. Het grote maatschappelijke belang bij het creëren van voldoende zorgcapaciteit voor dementerende ouders en het belang van het behoud en renovatie van het landhuis wegen zwaarder dan het beperkte belang van eisers bij een kleinere bouwmassa. 

De rechtbank oordeelt verder dat het college er van uit mocht gaan dat de gewenste ontwikkelingen geen schadelijke invloed heeft op de aanwezige beschermde diersoorten. Het college heeft wel aangegeven dat een ontheffing nodig is op grond van de Wet natuurbescherming. Die is nog in behandeling bij de provincie Gelderland.