Dyon (3) overleed aan spierziekte: ‘Hij haalde het maximale uit zijn korte leventje’

Drie jaar en ruim vier maanden. Ouder is Dyon Broeks (2009) uit Wezep niet geworden. Op eerste kerstdag 2012 overleed hij aan de erfelijke spierziekte SMA na een kort leven met ups en downs. We praten erover met Gerard en Gerrie Broeks, oftewel opa en oma. Hoewel de tijd kort was, genoten ze volop van hun eerste kleinzoon. “We koesterden elk moment, want we wisten dat het zo voorbij kon zijn”, zeggen ze eensgezind.

Barry Wensink

“Eén en al vreugde.” Gerrie Broeks vat kort en bondig de gemoedstoestand samen toen Dyon werd geboren op 11 augustus 2009. De zoon van Ido Broeks en Charona Broeks-Beekhof was dan ook meer dan welkom en verrijkte het leven van velen. De ontwikkeling van de baby bleef echter achter en de hulp van een fysiotherapeut werd ingeschakeld. “Het viel ons met name op toen we na een maand vakantie in Cuba terugkwamen in Nederland. Toen ik Dyon oppakte, voelde hij aan als een slappe pop. Dat was niet goed.”

Begin 2010 volgden verschillende medische onderzoeken en daar kwam uit naar voren dat de jonge Dyon de erfelijke spierziekte SMA had in (de ergste) gradatie 1. Bij deze ziekte worden al je spieren aangetast en uiteindelijk ook je ademhalingsspier. “Verschrikkelijk”, zegt Gerard Broeks. “Al snel werd duidelijk dat Dyon niet oud zou worden en zo’n mededeling komt hard aan. In het ziekenhuis vertelden ze dat we zoveel mogelijk van hem moesten genieten. Zo goed als mogelijk hebben we allemaal ons leven weer opgepakt.”

Dyon had 24/7 hulp nodig voor de fysieke problemen. “Toch was het een vrolijk mannetje. Dyon was gek op sinterklaas en genoot echt van die tijd”, geven opa en oma aan. In zijn ‘blauwe karretje’, - Dyon kon niet lopen - ging hij overal mee naar toe. “Paaseieren zoeken vond hij ook prachtig”, zegt Gerrie Broeks. “Je zag zijn ogen heen en weer gaan als teken dat hij ervan genoot.” Ondertussen werd er alles aan gedaan om te voorkomen dat de jongeling verkouden of, erger nog, griep zou krijgen. Dat zou namelijk letterlijk levensgevaarlijk voor hem kunnen zijn. Meerdere keren werd Dyon opgenomen in het ziekenhuis en was het afwachten of hij weer enigszins zou herstellen. Hij kreeg sondevoeding en extra zuurstof om zoveel mogelijk op krachten te blijven en gelukkig kon een beroep op thuiszorg worden gedaan.

Er is bewust voor gekozen om een regenboog op de grafsteen af te beelden.

Gerrie Broeks opent een fotoboek en begint erin te bladeren. Meer herinneringen komen boven. “De vader van Dyon, oftewel onze zoon Ido, ging collecteren voor het spierfonds en Dyon ging mee in zijn blauwe buggy. Dat vonden ze allebei prachtig. Hij had ook echt het besef dat ze geld op gingen halen voor het goede doel. Dyon wilde niet stoppen, want hij kon nog steeds niet lopen, dus er was meer geld nodig vertelde hij dan.”

Opa Gerard vult aan: “Dyon mocht graag op de iPad spelen. Opa geef pen, kreeg ik soms te horen. Hij wilde dan zelf het juiste spelletje aantikken, want dat ging veel sneller. Tja, we hebben echt mooie dingen met hem meegemaakt.” Daar valt ook onder bij oma en opa achter het huis, onder de oude perenboom om precies te zijn, spelen met een waterpistool. “Dyon genoot ook volop van de optocht tijdens Koninginnedag. Als je hem een niet al te zwaar vlaggetje gaf, zwaaide hij daar mee. We maakten eigenlijk overal een feestje van en toen zijn broertje Levi werd geboren kwam een grote wens van Dyon uit. Hij was superblij met zijn broertje.”

“En op eerste kerstdag besloot hij dat het mooi was geweest. Hij zal wel gedacht hebben ik kies een speciale dag uit, dan vergeet niemand me meer. Typisch onze lieve Dyon.”

Ido en Charona Broeks

Dyon besefte dat hij ziek was. “Mijn spiertjes werken niet goed”, vertelde hij volgens zijn opa en oma. “Gelukkig hebben onze zoon en schoondochter veel steun van hun werkgevers ontvangen. Ook de vriendengroep was erg behulpzaam. Vergis je niet, allebei werkten ze en ‘s nachts moest Dyon wel drie of vier keer geholpen worden.”

In september 2012 was Dyon heel erg ziek en velen dachten toen dat hij dit niet zou overleven. De dokters en verpleging kwamen bij hem thuis waar hij veertien dagen bijna alleen maar sliep. “Het zuurstofgehalte in het bloed ging toch weer omhoog. We waren natuurlijk blij, maar wisten tegelijkertijd dat het een keer echt fout zou gaan”, zegt Gerard Broeks.

In de laatste weken van 2012 werd Dyon steeds zieker. “Hij bleef boven op bed liggen en op kerstavond heb ik daar het kerstverhaal voorgelezen en samen kerstliedjes gezongen. Deze keer bleef de opleving uit en de volgende ochtend kregen we te horen dat Dyon niet meer wakker is geworden”, aldus Gerrie Broeks.
Op 29 december volgde de uitvaart. Twee dagen daarna, op oudejaarsavond, werd het graf bezocht en werden sterretjes afgestoken. Dit wordt ook nu nog elk jaar op oudejaarsavond gedaan. Ook twaalf jaar later wordt Dyon niet vergeten. “Hij blijft voor altijd in ons hart. Als we bij elkaar komen als familie, wordt er vaak over hem gesproken. Hij hoort er gewoon bij. In de tussentijd hebben onze zoon en schoondochter nog een zoontje gekregen. Inmiddels is Sam zeven en Levi twaalf jaar oud. Toen Ido en Charona in 2015 trouwden zijn ze eerst met alle gasten naar de begraafplaats geweest om ballonnen op te laten en daarna naar het gemeentehuis. We nemen ons petje voor ze af hoe zij in het leven staan.”

In de rubriek ‘Voor altijd in ons hart’ bieden we een podium aan nabestaanden om het (levens)verhaal te vertellen van een overleden dierbare.
Ook meedoen? Mail naar barry@neomediabv.nl of bel met 085-6202925.